Data urodzin : 07.04.1897                 Data śmierci : 10.08.1918

Erich Loewenhardt urodził się we Wrocławiu (Breslau) na Śląsku. Był synem lekarza. Początkowo kształcił się w Szkole Wojskowej Kadetów w Berlinie - Lichterfelde. Potem, jeszcze jako kadet, został przeniesiony do 141 Pułku Piechoty, który na początku pierwszej wojny światowej został przeniesiony na front wschodni. Bierze udział w walkach w Prusach Wsch., pod Tannenbergiem, gdzie wykazał się odwagą. Za męstwo w w obliczu wroga, 2.10.1914 roku awansuje do stopnia podporucznika. Pod koniec tego miesiąca został ciężko ranny w walkach na ziemiach Kr. Polskiego w okolicach Łodzi. Do stycznia 1915 przebywał w szpitalu lecząc się. Po powrocie na front uczestniczy w walkach pod Gorlicami w Galicji. W czerwcu 1915 roku zostaje przeniesiony do austro-węgierskiego Korpusu Alpejskiego i bierze udział w walkach na froncie włoskim.

W październiku 1915 roku Loewenhardt został na własne życzenie przeniesiony do jednostki lotniczej. Po udanym przeszkoleniu został obserwatorem. Jednak już po roku sprzykrzyła mu się taka służba, więc złożył podanie o dopuszczenie do szkolenia dla pilotów. Na początku 1916 roku został przeniesiony do Fliegerabteilung der Artilleire nr 265 (eskadry lotniczej wsparcia artyleryjskiego). Po zdaniu egzaminów na pilota Erich dostał w marcu 1917 roku przydział do eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 10 ( Jasta 10 ).

SŁUŻBA PILOTA W LOTNICTWIE MYŚLIWSKIM :

Wkrótce po przybyciu do nowej jednostki uzyskuje swoje pierwsze zycięstwo w walce powietrznej. Od czerwca jego eskadra wchodzi w skład 1 Pułku Lotniczego, którego dowódcą był Manfred von Richthofen. 14 sierpnia 1917 roku Loewenhardt miał na koncie pięć zestrzeleń i od tej pory mógł się już szczycić mianem asa myśliwskiego. 9 września Erich po raz pierwszy wyruszył na samotny lot przeciwko balonom obserwacyjnym wroga i zestrzelił jeden z nich. Od tej pory polowanie na balony stało się jego hazardowym nałogiem. Już 21 września sztukę tę udało mu się powtórzyć, i wkrótce potem zyskał przydomek "pogromcy balonów". Na początku listopada 1917 roku Loewenhardt miał na koncie 7 zwycięstw powietrznych, które odniósł latając na Albatrosie D III i D V. Był raczej bardziej metodycznym, niż porywczym pilotem. 5 stycznia 1918 roku lecąc już na Fokkerze Dr I Loewenhardt zestrzelił balon obserwacyjny. Kolejny balon spadł zapalony pociskami Loewenhardta 15 marca. Nie był przekonany do trójpłatowców Fokkera i wolał latać na dwupłatowych Albatrosach. 21 marca Erich zestrzelił kolejny balon obserwacyjny, a 27 marca po udanym ataku zestrzelił kolejny aliancki samolot. W ten sposób miał na swoim koncie 15 zwycięstw powietrznych. W liczbie tej 8 stanowiły nieprzyjacielskie balony obserwacyjne. 2 maja Erich zestrzelił kolejny samolot. Następnego dnia w walkach nad frontem zginął Hans Weiss - dowódca Jasta 10. Erich Loewenhardt został jego następcą. Rychło po tym fakcie miał możliwość przetestować nowy model trójpłatowca Fokkera w wersji D VII i pomimo awersji do tego typu samolotów, maszyna ta przypadła mu do gustu. Pod koniec maja tuż po swoim 25 zwycięstwie, nadszedł telegram informujący o nadaniu mu w dniu 31 maja najwyższego pruskiego orderu "Pour le Merite", który dotarł do niego pocztą 1 czerwca.

NAJBARDZIEJ OBFITE - OSTATNIE - SZEŚĆ TYGODNI :

Od połowy czerwca 1918 roku odnosi do początku lipca odnosi dziesięć zycięstw powietrzych, za które otrzymuje awans do stopnia porucznika ( oberleutnanta ). Zaprzyjaźnił się też z Lotharem von Richthofenem, z którym latał na zadania bojowe. Lothar po stracie brata szukał kogoś na kim mógłby polegać jak na Manfredzie. Tą osobą stał się właśnie Loewenhardt. 25 lipca Erich Loewenhardt odniósł już 44 zwycięstwo, a do końca tego miesiąca miał już ich 47. Miesiące te były dla niego najbardziej obfitującymi w walki powietrzne, w tym okresie uzyskał ponad 20 zestrzeleń. 8 sierpnia Loewenhardt odniósł potrójny sukces. Zestrzelił trzy maszyny nieprzyjaciela podnosząc swoje konto do 52 zwycięstw powietrznych. Następnego dnia, 9 sierpnia Erich zestrzelił dwa kolejne wrogie maszyny, zamykając swoją bogatą listę na liczbie 53 zestrzeleń. Były to, jak miało się okazać, jego ostatnie zwycięstwa. 10 sierpnia 1918 roku I Pułk Myśliwski przebazował się na lotnisko Ennemain. Jeszcze tego samego dnia Loewenhardt wraz z Lotharem von Richthofenem wystartowali z niedoświadczonymi pilotami pułku na zadanie bojowe, by pokazać im jak walczyć. W pewnym momencie napotkali samotnego Sopwith Camela, którego zaatakował Loewenhardt. W ferworze walki jeden z mniej doświadczonych pilotów eskadry, Alfred Wenzl zdeżył się swoim Fokkerem D VII z maszyną Loewenhardta. Pomimo, że maszyna Ericha nie była mocno uszkodzona ( jak wynika z relacji Alfreda Wenzla ), Loewenhardt wyskoczył z samolotu. Jednak spadochron nie otworzył się... Loewenhardt spadł niedaleko Chaulnes, gdzie toczyły się walki. Jego ciało odnaleziono dopiero po tygodniu i odesłano do rodzinnego domu na Śląsku, gdzie pochowano je z honorami. Przeżył zaledwie 21 lat. Alfred Wenzl został oczyszczony z zarzutu doprowadzenia do kolizji przez Lothara von Richthofena. Od 21.04.1936 roku, jedna z ulic Berlina, położona w dzielnicy Tempelhof-Schöneberg, nosi nazwę jego imienia.

Powrót na stronę Niemieckie Asy